diumenge, de març 11, 2007

Espiral

Viento helado
me traiciona
y se cuela
por rendijas que no existen,
me araña...

La rabia pugna por salir
pero se queda dentro
porque esta noche soy yo
esta noche me detesto.

Nuevos rios de miedo
se abren paso
a traves de mis mejillas
y me nublan la vista
hasta que solo quedas tu.


Quiero gritar, chillar arrancarme
no puedo ni escribir,
no puedo besarte
ven, ven ahora,
se que no puedes pero ven.

VEn, librame de mi infierno,
librame de mi
entre tus brazos,
dame tu perdón
para poder darmelo yo,
dame tu amor
recuerdame que estas aqui...

Y mirame, y deja que me pierda
en esos ojos de avellana,
en esos pozos negros,
en ese infinito, pierdeme...

0 comentaris:

Publica un comentari a l'entrada

Subscriure's a Comentaris del missatge [Atom]

<< Inici