dissabte, d’abril 01, 2006

Pequeño, inútil,
como el niño que
de tanto jugar con fuego
al final se quema.

Así me siento,
como un alumno maleducado
escuchando tras la puerta
conversaciones ajenas.

Así me siento si te miro,
si te hablo,
si te siento,
y si te pienso.

Y cuando ríes,
oh, que absurdo resulta,
cuando ríes todo parece
volver a su sitio.

Eres bella, no sé cuando,
ni como, ni cuanto,
y veo que todo esto
se me escapa de las manos.

Y cuando lloras,
me alzaría,
contra viento y marea,
para hacerte reir de nuevo.

Pero entonces recuerdo,
que solo soy el niño,
el niño tras la puerta,
el amor sin respuesta.







Solo un niño tras tu puerta.
Solo un amor sin respuesta.

4 comentaris:

A la/es 8:28 p. m. , Blogger OLGA! ha dit...

xk no proves de fer la pregunta? ;)
potser obtens una resposata..
llença't (comlacançó)

 
A la/es 2:11 p. m. , Anonymous Anònim ha dit...

envía'ns una postal des de Disneyland...

es broma =) però les coses no són mai així de senzilles.
Primer he de saber el que vull, que ja m'està costant prou, i, després, saber quina pregunta he de fer x'D així que no és tan senzill...

 
A la/es 12:56 a. m. , Anonymous Anònim ha dit...

Here are some links that I believe will be interested

 
A la/es 12:52 a. m. , Anonymous Anònim ha dit...

Hmm I love the idea behind this website, very unique.
»

 

Publica un comentari a l'entrada

Subscriure's a Comentaris del missatge [Atom]

<< Inici