divendres, d’octubre 27, 2006

Piel de luna

Correr por tu piel de luna
como un sueño desatado
besar tus límites osados,
como quien bebe de fuentes
prohibidas.

Amarte en tu piel de duda,
con futuro y destino
como únicos amigos,
y nuestra fe, y nuestro amor
absurdo.

Tocar el cielo con la mano,
deslizarnos por colinas atrapadas
entre segundo y segundo
de nuestras vidas
precipitadas.

Decir tantas sandezes
sin orden ni concierto
solo por mutar mil veces
una única frase:

Te quiero.

1 comentaris:

A la/es 11:54 p. m. , Blogger carlota ha dit...

mil.....

 

Publica un comentari a l'entrada

Subscriure's a Comentaris del missatge [Atom]

<< Inici